Twarz jest odzwierciedleniem naszej osobowości, drogi życiowej, nastroju chwili, skupienia umysłu, sposobu obserwowania świata.
Twórca podejmujący formę portretu stoi przed trudnym i subtelnym zadaniem przekazania poprzez wizerunek twarzy istoty drugiego człowieka.
Fotografia jako współczesny rodzaj sztuki daje szansę wnikliwej analizy twarzy, szczególnie przez jej niespotykane powiększenie, tym samym wniknięcie w jej zakątki, otwarcie się na jej tajemnice.
Na twórcy ciąży wyjątkowa odpowiedzialność za dotknięcie prawdy o osobie portretowanej, jak również próba wskazania kreacją fotograficzną jej drogi ku transcendencji.
Stworzenie subiektywnej wizji osoby fotografowanej, stosunek do tej wizji fotografowanego - akceptacja, sprzeciw, a być może odkrycie za przyczyną tegoż wizerunku nowej prawdy o sobie samym - są wprowadzeniem do dialogu.
Sednem dialogu artystycznego jest zaproszenie osoby portretowanej do ingerencji
w obraz fotograficzny swojej twarzy. Rozwinięcia procesu twórczego portretowany może dokonać przez wprowadzenie nowych wartości – własnych odniesień do zastanej wizji. Owa ingerencja może być zrealizowana techniką malarską, rysunkiem lub innym działaniem artystycznym.
Rodzaj i skala ingerencji staje się nowym punktem odniesienia oraz nową inspiracją dla fotografika i fotografowanego.
Tomasz Sobecki
